oblubieniec <род. ‑bieńca, мн. ‑bieńcy> [oblubjeɲets] СУЩ. м. высок.
- oblubieniec
- Bräutigam м.
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Примеры предложений недоступны
Попробуй ввести другую запись.
Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)
Miłość zakończyła się tragicznie, gdy oblubieniec zginął raniony przez boga przez przypadek dyskiem.
pl.wikipedia.org Wejście oblubienicy pod chupę oznacza wejście do domu oblubieńca.
pl.wikipedia.org Ona, cieszy się z oblubieńca, któremu jest przeznaczona, a on ubolewa, że to nie jego narzeczona wzbudziła w nim tak gwałtowne uczucie.
pl.wikipedia.org Strona, od której zaszczekał pies, miała być tą, z której nadejdzie przyszły oblubieniec.
pl.wikipedia.org Jak oblubieńca, któremu włożył koronę i jak oblubienicę, przyozdobił mnie pięknem.
pl.wikipedia.org