oratorianin <род. ‑a, мн. ‑ie> [oratorjaɲin] СУЩ. м.
1. oratorianin мн. (zakon):
- oratorianin
- Oratorianer м. мн.
2. oratorianin (zakonnik):
- oratorianin
- Oratorianer м.
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Примеры предложений недоступны
Попробуй ввести другую запись.
Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)
Po likwidacji tego zgromadzenia (która miała miejsce w 1668 r.), opiekę nad świątynią przejęli oratorianie, a już w 1677 irlandzcy dominikanie, których z kolei zastąpili już w 1697 r. lazaryści.
pl.wikipedia.org Oratorianie nie składają ślubów; charakteryzuje ich stabilitas loci (stałość miejsca).
pl.wikipedia.org Święcenia kapłańskie przyjął w 1930, w 1934 wstąpił do oratorianów.
pl.wikipedia.org Wycofał się do klasztoru oratorian, gdzie zmarł w 1727 roku.
pl.wikipedia.org Kasata zakonu jezuitów oddała pod ich zarząd 83 na 113 pojezuickich kolegiów (pozostałe przejęły inne zakony nauczające, głównie oratorianie).
pl.wikipedia.org Поиск в словаре
- oracz
- orać
- oralny
- orangutan
- Orania
- oratorianin
- oratorium
- oratorski
- oratorstwo
- oratoryjny
- oraz