sentencja <род. ‑ji, мн. ‑je> [sententsja] СУЩ. ж.
1. sentencja (zdanie):
- sentencja
-
- sentencja
- Sinnspruch м.
2. sentencja ЮРИД.:
- sentencja wyroku
-
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Примеры из словаря PONS (редакционная проверка)
Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)
Poezja hybrydowców charakteryzowała się wysokim poziomem kunsztowności, obecnością aforystycznych sentencji i bogatej metaforyki oraz afirmacją otaczającej rzeczywistości, również ustrojowej.
pl.wikipedia.org Treść (sentencja) wyroku składa się z części wstępnej (komparycji, rubrum) oraz tenoru (formuły) rozstrzygnięcia.
pl.wikipedia.org Artysta często umieszcza na znakach łacińskie sentencje, oddające charakter zbiorów i osobowość właściciela.
pl.wikipedia.org Naśladował jego krótkie zdania, żywy styl, pełne siły sentencje.
pl.wikipedia.org Wyrok (orzeczenie) obejmuje trzy zasadnicze części: opisanie stanu faktycznego sprawy, przedstawienie argumentów prawnych uzasadniających treść trzeciej części, czyli sentencji wyroku.
pl.wikipedia.org