tors <род. ‑u, мн. ‑y> [tors] СУЩ. м.
1. tors (górna część tułowia):
- tors
- Oberkörper м.
- owłosiony tors
-
2. tors ИСК. (popiersie):
- tors
- Torso м.
PONS OpenDictДобавить статью
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Примеры из словаря PONS (редакционная проверка)
Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)
Na uroczystościach otwarcia obu igrzysk olimpijskich wystąpił w tradycyjnym narodowym stroju ta’ovala, z nagim torsem i rękoma, które pokryte były dużą ilością oleju kokosowego.
pl.wikipedia.org Zwyczajem przyjętym w przypadku autoportretów młodzieniec spogląda bezpośrednio w oczy oglądającego, oryginalnym rozwiązaniem jest zaś skręcenie torsu.
pl.wikipedia.org Z nóg może wystrzeliwać rakiety oraz podmuch z torsu.
pl.wikipedia.org Odsłonięty tors nie jest jeszcze skalany ranami po biczowaniu.
pl.wikipedia.org Często są to wizerunki antropomorficzne – oblicza mają elementy ludzkiej twarzy, natomiast torsy są zwierzęce (jeleni, łosi, reniferów, sporadycznie także koni i koziorożców).
pl.wikipedia.org