zarzucić [zaʒutɕitɕ]
zarzucić св. od zarzucać
I. zarzucać <‑ca; прош. вр. ‑aj; св. zarzucić> [zaʒutsatɕ] ГЛ. перех.
1. zarzucać (rzucając, osadzać):
2. zarzucać (ubierać się w coś):
3. zarzucać (wypełniać czymś):
5. zarzucać (oskarżać):
II. zarzucać <‑ca; прош. вр. ‑aj; св. zarzucić> [zaʒutsatɕ] ГЛ. неперех.
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Примеры из словаря PONS (редакционная проверка)
Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)
Niektórzy jednak zarzucają mu wielokrotne symulowanie faulów w polu karnym.
pl.wikipedia.org Zarzucają sobie, że jeden z nich jest zbyt lekkomyślny, a drugi zbyt ostrożny.
pl.wikipedia.org Zarzucano zespołowi, że woli śpiewać w języku angielskim niż francuskim.
pl.wikipedia.org Praca wyprzedzała swoje czasy – zarzucano jej zbyt szerokie ujęcie geograficzne, ekonomiczne, społeczne i historyczne ujęcie, co z perspektywy czasu należy uznać raczej za jej zaletę.
pl.wikipedia.org Zwolennicy tej interpretacji zarzucają trzem pierwszym – preterystycznej, historycznej i futurystycznej – zawężanie jej przekazu i uważają je za nieprawidłowe metodologicznie (tzn. niespójne z całością biblijnego przekazu).
pl.wikipedia.org