Переводы „dziedziczenie“ в словаре польско » немецкий

dziedziczenie <род. ‑nia, мн. отсут. > [dʑedʑitʃeɲe] СУЩ. ср.

dziedziczenie БИОЛ., ЮРИД.

Vererbung ж.

dziedziczenie БИОЛ., ЮРИД.

Erben ср.

Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)

польский

Dziedziczenie tronu jest stanowione przez radę miejscowych dostojników oraz innych członków rodziny królewskiej.

pl.wikipedia.org

Wygląda na to, że może się rozpocząć od spontanicznego powstania samoreplikującej się jednostki lub zjawiska dziedziczenia.

pl.wikipedia.org

Polega ona na dziedziczeniu przez pentaploidalne mieszańce chromosomów w taki sposób, że jeden z gatunków rodzicielskich dostarcza 4 zestawy chromosomów, a drugi jeden zestaw.

pl.wikipedia.org

Testament miał formę układu z wielmożami frankijskimi, precyzował dokładnie granice podziałów, zasady władzy i podległości, dziedziczenia tronów, azylu itd.

pl.wikipedia.org

Początkowo spadkobiercy nie mieli możliwości swobodnego dysponowania swoją własnością, a więc znana była wyłącznie praktyka dziedziczenia beztestamentowego.

pl.wikipedia.org

Czwarcina – rodzaj ograniczenia praw kobiet w dziedziczeniu dóbr nieruchomych.

pl.wikipedia.org

Związana jest z ograniczeniem dziedziczenia do określonego kręgu osób i ograniczeniami testamentowymi.

pl.wikipedia.org

Zasada dziedziczenia była ściśle przestrzegana i zgodnie z nią sukcesorem mógł zostać wyłącznie siostrzeniec, a nie syn czy córka.

pl.wikipedia.org

W 2/3 przypadków jest to sporadyczna mutacja, u pozostałych pacjentów dziedziczenie jest autosomalne dominujące.

pl.wikipedia.org

Oznaczało całkowite wykluczenie dziedziczenia majątku przez krewnych zmarłego, nawet w przypadku, kiedy byli oni neutralizowanymi obywatelami nowego państwa.

pl.wikipedia.org