Переводы „graniczyć“ в словаре польско » немецкий

graniczyć <‑czy; прош. вр. ‑icz> [graɲitʃɨtɕ] ГЛ. неперех.

1. graniczyć (mieć wspólną granicę):

graniczyć z czymś

an etw вин. grenzen

2. graniczyć перенос. (być podobnym):

graniczyć z cudem

an [ein] Wunder grenzen

Примеры со словом graniczyć

graniczyć [lub sąsiadować] o miedzę

mit jdm in Nachbarschaft wohnen

graniczyć z cudem

an [ein] Wunder grenzen

graniczyć z czymś

an etw вин. grenzen

Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)

польский

Obejmowało ówcześnie obszar do rzeki Łeby, gdzie graniczyło z diecezją włocławską.

pl.wikipedia.org

Komórki miały kształt zaokrąglony, szerokość nieco większą niż żyłki i graniczyły z wyraźnymi guzkami.

pl.wikipedia.org

Graniczył od południa z kluczem lipowieckim, a od zachodu ze starostwem będzińskim i księstwem siewierskim.

pl.wikipedia.org