Переводы „ενοχλητική“ в словаре греко » немецкий

(Перейти к немецко » греческий)

ενοχλητικ|ός <-ή, -ό> [ɛnɔxlitiˈkɔs] ПРИЛ.

1. ενοχλητικός (που εμποδίζει, που διαταράσσει):

ενοχλητικός

störend

2. ενοχλητικός (δυσάρεστος: ερωτήσεις):

ενοχλητικός

unangenehm

3. ενοχλητικός (άνθρωπος: φορτικός και ανεπιθύμητος):

ενοχλητικός

lästig

4. ενοχλητικός (άνθρωπος: που μόνο ενοχλεί, ανεπιθύμητος):

τι ήθελε κι αυτός ο ενοχλητικός τώρα εδώ πέρα!

was hat denn jetzt dieser Störenfried hier zu suchen!

ενόχλησ|η <-εις> [ɛˈnɔxlisi] SUBST ж.

1. ενόχληση (διαταραχή της ομαλότητας):

ενόχληση

Störung ж.

η ενόχληση της συζήτησής μας

die Störung ж. unserer Unterhaltung

συγγνώμη για την ενόχληση

entschuldigen Sie/entschuldige bitte die Störung

2. ενόχληση (εξαιτίας φορτικότητας, πείραγμα):

ενόχληση

Belästigung ж.

η ενόχληση μιας κοπέλας

die Belästigung ж. einer jungen Frau

3. ενόχληση (δυσαρέσκεια):

ενόχληση

Missfallen ср.

4. ενόχληση (σωματική):

ενόχληση

Beschwerde ж.

χωρίς ενοχλήσεις

beschwerdefrei, ohne Beschwerden

έχω ενοχλήσεις στο στομάχι

ich habe Magenbeschwerden

ενοχλήσεις ж. мн. στα μάτια

Augenbeschwerden ж. мн.

ενοχοποιητικ|ός <-ή, -ό> [ɛnɔxɔpiitiˈkɔs] ПРИЛ. (καταθέσεις, αποδείξεις)

ενοχοποιητικός

belastend

ενόχλημα [ɛˈnɔxlima] SUBST ср.

ενόχλημα

Beschwerden ж. мн.

το ενόχλημα εμφανίστηκε όταν …

die Beschwerden traten auf, als …

έχω ενοχλήματα

Beschwerden haben

ενοχικ|ός <-ή, -ό> [ɛnɔçiˈkɔs] ПРИЛ.

1. ενοχικός (σχετικός με ενοχή) ЮРИД.:

ενοχικός

Schuld-

Ενοχικό Δίκαιο

Schuldrecht ср.

ενοχική σχέση

Schuldverhältnis ср.

διαρκής ενοχική σχέση

Dauerschuldverhältnis ср.

2. ενοχικός (σχετικός με συμβόλαιο):

ενοχικός

Vertrags-, vertraglich

ενοχικό δικαίωμα

Vertragsrecht ср.

ενοχικό δικαίωμα

vertragliches Recht ср.

ενοχική υποχρέωση

Vertragsverpflichtung ж.

ενοχική υποχρέωση

vertragliche Verpflichtung ж.

ενοχοποι|ώ <-είς, -ησα, -ήθηκα, -ημένος> [ɛnɔxɔpiˈɔ] VERB перех. (με την κατάθεσή μου)

ενοχοποιώ

belasten

κοσμητική [kɔzmitiˈci] SUBST ж.

κοσμητική

Kosmetik ж.

διοικητική [ðiicitiˈci] SUBST ж. ЭКОН.

διοικητική

Führung ж.

γενικές αρχές ж. мн. διοικητικής

Führungsgrundsätze м. мн.