Переводы „widerspüchliche“ в словаре немецко » польский

I . wi̱dersprüchlich [ˈ--ʃprʏçlɪç] ПРИЛ.

widersprüchlich Aussagen

sprzeczny

widersprüchlich Formulierung

niespójny

II . wi̱dersprüchlich [ˈ--ʃprʏçlɪç] НАРЕЧ.

sich widersprüchlich verhalten

być w sprzeczności z samym sobą

widersẹtzlich ПРИЛ.

widersetzlich Schüler

nieposłuszny

widersetzlich Kind

krnąbrny

widersetzlich sein

być nieposłusznym [lub krnąbrnym]

wi̱derruflich ПРИЛ.

widerruflich

odwołalny

etw widerruflich genehmigen

zezwalać [св. zezwolić] aż do odwołania

I . wi̱derrechtlich ПРИЛ.

widerrechtlich

bezprawny

widerrechtlich

nielegalny

widerrechtliche Besitzergreifung

bezprawne zagarnięcie ср. władzy

II . wi̱derrechtlich НАРЕЧ.

widerrechtlich betreten:

widerrechtlich

bezprawnie

sich дат. etw widerrechtlich aneignen

przywłaszczać [св. przywłaszczyć] sobie coś bezprawnie

widersprẹchen* ГЛ. неперех. irr

1. widersprechen (eine andere Meinung vertreten):

jdm widersprechen

sprzeciwiać [св. sprzeciwić] się komuś

du widersprichst?

sprzeciwiasz się?

2. widersprechen (nicht übereinstimmen):

sich дат. [selbst] widersprechen

zaprzeczać [св. zaprzeczyć] sobie [samemu]

das widerspricht meinen Prinzipien

to kłóci się z moimi zasadami

ihre Aussagen widersprechen sich

jej zeznania ntpl są sprzeczne

sich widersprechende Angaben

sprzeczne dane мн.

widerspro̱chen ГЛ. неперех.

widersprochen pp von widersprechen

Смотри также widersprechen

widersprẹchen* ГЛ. неперех. irr

1. widersprechen (eine andere Meinung vertreten):

jdm widersprechen

sprzeciwiać [св. sprzeciwić] się komuś

du widersprichst?

sprzeciwiasz się?

2. widersprechen (nicht übereinstimmen):

sich дат. [selbst] widersprechen

zaprzeczać [св. zaprzeczyć] sobie [samemu]

das widerspricht meinen Prinzipien

to kłóci się z moimi zasadami

ihre Aussagen widersprechen sich

jej zeznania ntpl są sprzeczne

sich widersprechende Angaben

sprzeczne dane мн.

I . wi̱derspruchslos ПРИЛ.

widerspruchslos Annahme

bez sprzeciwu

widerspruchslos Theorie

spójny

widerspruchslos Kind

posłuszny

II . wi̱derspruchslos НАРЕЧ.

widerspruchslos gehorchen:

widerspruchslos

bez sprzeciwu

I . wi̱derlich [ˈviːdɐlɪç] ПРИЛ. уничиж.

widerlich Person

ohydny

widerlich Gefühl

odrażający

II . wi̱derlich [ˈviːdɐlɪç] НАРЕЧ. уничиж.

widerlich schmecken, sich benehmen:

widerlich

ohydnie

wi̱dernatürlich ПРИЛ. уничиж.

widernatürlich Spaltung

nienaturalny

widernatürlich Verhalten

perwersyjny

Wi̱derspruch¹ <‑[e]s, мн. отсут.> СУЩ. м.

1. Widerspruch:

Widerspruch (Widerrede)

sprzeciw м.

Widerspruch (Protest)

protest м.

er duldet keinen Widerspruch

on nie znosi sprzeciwu

ohne Widerspruch

bez sprzeciwu

seine Äußerungen stießen auf Widerspruch

jego wypowiedzi ж. мн. spotkały się ze sprzeciwem

2. Widerspruch ЮРИД. (Einspruch):

Widerspruch

sprzeciw м.

Widerspruch [gegen etw] einlegen

wnosić [св. wnieść] sprzeciw [wobec czegoś]

wi̱derspenstig [ˈviːdɐʃpɛnstɪç] ПРИЛ.

widerspenstig Schüler

przekorny

widerspenstig Kind

krnąbrny

widerspenstig Kind

uparty

Wi̱derschein <‑[e]s, ‑e> СУЩ. м. a. fig

Widerschein

odblask м.