Переводы „dziedzic“ в словаре польско » немецкий

dziedzic (-iczka) <род. ‑a, мн. ‑e> [dʑedʑits] СУЩ. м. (ж.)

1. dziedzic (spadkobierca):

dziedzic (-iczka)

Erbe(Erbin) м. (ж.)

2. dziedzic (ziemianin):

dziedzic (-iczka)

Gutsherr(in) м. (ж.)

Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)

польский

Po wysiedleniu dziedzica, w pałacu jego była szkoła podstawowa i przedszkole.

pl.wikipedia.org

W 1841 r. dziedzic wybudował plebanię z dworskiej cegły w miejscu dzisiejszej studni.

pl.wikipedia.org