Переводы „narzucili“ в словаре польско » немецкий

(Перейти к немецко » польский)

I . narzucać <‑ca; прош. вр. ‑aj> [naʒutsatɕ], narzucić [naʒutɕitɕ] св. ГЛ. перех.

1. narzucać (nałożyć):

narzucać płaszcz, sweter

überwerfen

narzucać płaszcz, sweter

umwerfen

narzucić coś na kogoś/coś

etw über etw вин. werfen

narzucić coś na kogoś/coś

etw mit etw bedecken

2. narzucać (wymusić):

narzucać tempo, wolę, warunki

aufdrängen

narzucać tempo, wolę, warunki

aufzwingen

3. narzucać св. od rzucać

narzucać czegoś

etw [hinein]werfen

II . narzucać <‑ca; прош. вр. ‑aj> [naʒutsatɕ], narzucić [naʒutɕitɕ] св. ГЛ. возвр. гл.

narzucać się komuś z czymś

sich вин. jdm mit etw aufdrängen

Смотри также rzucać

I . rzucać <‑ca; св. rzucić> [ʒutsatɕ] ГЛ. перех.

1. rzucać (miotać, ciskać):

rzucać piłkę, kamień, kostkę

werfen

rzucić kotwicę

Anker werfen

rzucić kotwicę

vor Anker gehen

rzuć broń! ВОЕН.

Waffe fallen lassen!

rzucać monetą

mit der Münze werfen

to nie rzuca mnie na kolana разг.

das reißt mich nicht vom Hocker разг.

2. rzucać (kierować):

rzucać spojrzenie

werfen

rzucać spojrzenie

lenken

rzucić okiem na coś

auf etw вин. einen Blick werfen

rzucić czar/urok na kogoś

jdn behexen

rzucić podejrzenie na kogoś

auf jdn einen Verdacht werfen [o. fallen lassen]

3. rzucać (porzucać):

rzucać rodzinę, dom, chłopaka

verlassen

rzucać palenie, wódkę, pracę

aufgeben

4. rzucać (mówić):

rzucać uwagę, słówko

in den Raum werfen

rzucać uwagę, słówko

fallen lassen

rzucać pytanie

aufwerfen

rzucać oskarżenia pod czyimś adresem

jdm Vorwürfe an den Kopf werfen

II . rzucać <‑ca; св. rzucić> [ʒutsatɕ] ГЛ. неперех.

rzucać (trząść) (autobus, samochód)

durchgerüttelt werden

III . rzucać <‑ca; св. rzucić> [ʒutsatɕ] ГЛ. возвр. гл.

1. rzucać (miotać się):

rzucać

sich вин. hin und her werfen

2. rzucać (skakać: z mostu, pod pociąg):

rzucać

sich вин. werfen

rzucać

sich вин. stürzen

rzucać się na łóżko

sich вин. aufs Bett werfen

nie rzuca się w oczy

das fällt [o. springt] nicht ins Auge

nie rzuca się w oczy

das fällt nicht auf

3. rzucać разг. (oburzać się):

nie rzucaj się!

reg dich ab! разг.

4. rzucać (ściskać kogoś):

rzucać się komuś na szyję

jdm um den Hals fallen

5. rzucać (napadać):

rzucić się na kogoś z nożem

sich вин. mit einem Messer auf jdn werfen [o. stürzen]

rzucić się na kogoś z nożem

jdn mit einem Messer angreifen

6. rzucać (odskakiwać):

rzucać się do ucieczki

die Flucht ergreifen

zarzucić [zaʒutɕitɕ]

zarzucić св. od zarzucać

Смотри также zarzucać

I . zarzucać <‑ca; прош. вр. ‑aj; св. zarzucić> [zaʒutsatɕ] ГЛ. перех.

1. zarzucać (rzucając, osadzać):

zarzucać

überwerfen

zarzucać

überhängen

zarzucić worek na ramię

den Sack über die Schulter werfen

2. zarzucać (ubierać się w coś):

zarzucać

umhängen

zarzucać

überwerfen

zarzucać płaszcz na ramiona

den Mantel über die Schultern werfen

3. zarzucać (wypełniać czymś):

zarzucać

überhäufen

zarzucać

bedecken

zarzucać coś papierami/kwiatami

etw mit Papier/Blumen bedecken

4. zarzucać (porzucać):

zarzucać palenie

aufgeben

5. zarzucać (oskarżać):

zarzucać komuś coś

jdm etw vorwerfen [o. zum Vorwurf machen]

nic mu nie można zarzucić

man kann ihm keinen Vorwurf machen [o. nichts vorwerfen]

6. zarzucać (rzucać coś na odległość):

zarzucić wędkę

die Angel auswerfen

7. zarzucać (rzucając, umieszczać gdzieś):

zarzucić komuś ręce na szyję

jdm um den Hals fallen

II . zarzucać <‑ca; прош. вр. ‑aj; св. zarzucić> [zaʒutsatɕ] ГЛ. неперех.

zarzucać (ześlizgnąć się) (pojazd)

schleudern

zarzucać (ześlizgnąć się) (pojazd)

ins Schleudern geraten

narzutniak <род. ‑a, мн. ‑i> [naʒutɲak] СУЩ. м. ГЕО.

narzutniak

Findling м.

narzutnica <род. ‑cy, мн. ‑ce> [naʒutɲitsa] СУЩ. ж. ТЕХН.

narzutnica

Putzwerfer м.

narzeczeni [naʒetʃeɲi] СУЩ.

narzeczeni мн. < род. мн. ‑czonych> субстант. прилаг.:

narzeczeni

Verlobten мн.

narzeczeni

Brautpaar ср.

narzutka <род. ‑ki, мн. ‑ki> [naʒutka] СУЩ. ж. высок.

narzutka

Umhang м.

narzutka

Überwurf м.

satynowa narzutka

Satinüberwurf м.

narzutowy [naʒutovɨ] ПРИЛ.

głaz narzutowy

Findling м.

narzecze <род. ‑cza, мн. ‑cza> [naʒetʃe] СУЩ. ср.

narzecze

Dialekt м.

narzępik <род. ‑a, мн. ‑i> [naʒempik] СУЩ. м. ЗООЛ.

narzępik koński

Pferdlausfliege ж.

narzut <род. ‑u, мн. ‑y> [naʒut] СУЩ. м.

1. narzut ТЕХН.:

narzut

Bewurf м.

2. narzut ТОРГ.:

z narzutem

mit Aufschlag