auf|heu·len ГЛ. неперех.
1. aufheulen (abrupt heulen):
| ich | heule | auf |
|---|---|---|
| du | heulst | auf |
| er/sie/es | heult | auf |
| wir | heulen | auf |
| ihr | heult | auf |
| sie | heulen | auf |
| ich | heulte | auf |
|---|---|---|
| du | heultest | auf |
| er/sie/es | heulte | auf |
| wir | heulten | auf |
| ihr | heultet | auf |
| sie | heulten | auf |
| ich | habe | aufgeheult |
|---|---|---|
| du | hast | aufgeheult |
| er/sie/es | hat | aufgeheult |
| wir | haben | aufgeheult |
| ihr | habt | aufgeheult |
| sie | haben | aufgeheult |
| ich | hatte | aufgeheult |
|---|---|---|
| du | hattest | aufgeheult |
| er/sie/es | hatte | aufgeheult |
| wir | hatten | aufgeheult |
| ihr | hattet | aufgeheult |
| sie | hatten | aufgeheult |
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Примеры предложений недоступны
Попробуй ввести другую запись.