verwaisen* ГЛ. неперех. +sein
1. verwaisen (zur Waise werden):
2. verwaisen (verlassen werden):
| ich | verwaise |
|---|---|
| du | verwaist |
| er/sie/es | verwaist |
| wir | verwaisen |
| ihr | verwaist |
| sie | verwaisen |
| ich | verwaiste |
|---|---|
| du | verwaistest |
| er/sie/es | verwaiste |
| wir | verwaisten |
| ihr | verwaistet |
| sie | verwaisten |
| ich | bin | verwaist |
|---|---|---|
| du | bist | verwaist |
| er/sie/es | ist | verwaist |
| wir | sind | verwaist |
| ihr | seid | verwaist |
| sie | sind | verwaist |
| ich | war | verwaist |
|---|---|---|
| du | warst | verwaist |
| er/sie/es | war | verwaist |
| wir | waren | verwaist |
| ihr | wart | verwaist |
| sie | waren | verwaist |
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.