orczyk <род. ‑a, мн. ‑i> [ortʃɨk] СУЩ. м.
1. orczyk С.-Х.:
- orczyk
- Ortscheit ср.
2. orczyk АВИА.:
- orczyk
- Seitenruderpedal ср.
- orczyk
- Steuerstange ж.
3. orczyk СПОРТ:
- orczyk
- Trapezstange ж.
- orczyk
-
4. orczyk разг. (wyciąg narciarski):
- orczyk
- Schlepplift м.
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Примеры предложений недоступны
Попробуй ввести другую запись.
Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)
Orczyk – urządzenie sterujące umieszczone w kabinie pilota służące do odchylenia statku powietrznego, w samolotach i szybowcach służy do sterowania sterem kierunku.
pl.wikipedia.org Kabina pilota otwarta, wyposażona w drążek sterowy i orczyka.
pl.wikipedia.org Pilot zajmował miejsce w otwartej kabinie, dysponował drążkiem sterowym i orczykiem.
pl.wikipedia.org Kabina pilota otwarta, osłonięta z przodu wiatrochronem, wyposażona w trzcinowy fotel, drążek sterowy i orczyk.
pl.wikipedia.org Kabiny oddzielne, otwarte, osłonięte wiatrochronami wykonanymi z celuloidu, z oddzielnymi drzwiczkami usytuowanymi po prawej stronie kadłuba, wyposażone w podwójne sterowanie z drążkami sterowymi i orczykami.
pl.wikipedia.org