Krieg <-(e)s, -e> [kriːk] SUBST м.
kriegen [ˈkriːgən] VERB перех. разг.
1. kriegen (bekommen):
| ich | kriege |
|---|---|
| du | kriegst |
| er/sie/es | kriegt |
| wir | kriegen |
| ihr | kriegt |
| sie | kriegen |
| ich | kriegte |
|---|---|
| du | kriegtest |
| er/sie/es | kriegte |
| wir | kriegten |
| ihr | kriegtet |
| sie | kriegten |
| ich | habe | gekriegt |
|---|---|---|
| du | hast | gekriegt |
| er/sie/es | hat | gekriegt |
| wir | haben | gekriegt |
| ihr | habt | gekriegt |
| sie | haben | gekriegt |
| ich | hatte | gekriegt |
|---|---|---|
| du | hattest | gekriegt |
| er/sie/es | hatte | gekriegt |
| wir | hatten | gekriegt |
| ihr | hattet | gekriegt |
| sie | hatten | gekriegt |
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.