rạn|kommen ГЛ. неперех. irr +sein разг.
2. rankommen (sich beschaffen können):
| ich | komme | ran |
|---|---|---|
| du | kommst | ran |
| er/sie/es | kommt | ran |
| wir | kommen | ran |
| ihr | kommt | ran |
| sie | kommen | ran |
| ich | kam | ran |
|---|---|---|
| du | kamst | ran |
| er/sie/es | kam | ran |
| wir | kamen | ran |
| ihr | kamt | ran |
| sie | kamen | ran |
| ich | bin | rangekommen |
|---|---|---|
| du | bist | rangekommen |
| er/sie/es | ist | rangekommen |
| wir | sind | rangekommen |
| ihr | seid | rangekommen |
| sie | sind | rangekommen |
| ich | war | rangekommen |
|---|---|---|
| du | warst | rangekommen |
| er/sie/es | war | rangekommen |
| wir | waren | rangekommen |
| ihr | wart | rangekommen |
| sie | waren | rangekommen |
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.