Переводы „schallender“ в словаре немецко » польский

schạllen <schallt, schallte [o. scholl], geschallt> [ˈʃalən] ГЛ. неперех.

1. schallen:

schallen (tönen) (Glocken)

dźwięczeć [св. za‑]

dumpf/laut schallen

brzmieć [св. za‑] głucho/głośno

2. schallen:

schallen (sich ausbreiten) (Stimmen, Rufe, Gelächter)

rozbrzmiewać

schallen (sich ausbreiten) (Stimmen, Rufe, Gelächter)

rozlegać się

I . schạllend ПРИЛ.

1. schallend (klangvoll):

schallend

dźwięczny

2. schallend (laut):

schallend

głośny

schallender Beifall

huczne oklaski мн.

schallendes Gelächter

głośny śmiech м.

3. schallend (kräftig):

schallend Ohrfeige

siarczysty

eine schallende Ohrfeige

siarczysty policzek м.

II . schạllend НАРЕЧ.

1. schallend (lauthals):

schallend lachen

dźwięcznie

schallend lachen

głośno

schallend auflachen

głośno roześmiać się

2. schallend (mit lautem Knall):

schallend

z hukiem

jdn schallend ohrfeigen

wymierzyć komuś siarczysty policzek

Примеры со словом schallender

schallender Beifall

huczne oklaski мн.