bękart <род. ‑a, мн. ‑y> [beŋkart] СУЩ. м.
1. bękart уничиж. разг. (nieślubne dziecko):
- bękart
-
- bękart
-
2. bękart уничиж. разг. (niegrzeczne dziecko):
- bękart
-
3. bękart ТИПОГР.:
- bękart
- Hurenkind ср.
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Примеры предложений недоступны
Попробуй ввести другую запись.
Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)
Żołnierze zniechęcili się do walki, bo nie mieli zamiaru ginąć za bękarta papieża.
pl.wikipedia.org Ponieważ jego rodzice nie byli zaręczeni, jego akt urodzenia opisuje go jako bękarta.
pl.wikipedia.org Królowa była zaniepokojona wywyższeniem królewskiego bękarta, ponieważ obawiała się o przyszłość swojej córki.
pl.wikipedia.org Był natomiast bardzo drażliwy, jeśli chodziło o nazywanie go bękartem.
pl.wikipedia.org Diabeł, który pragnął dziewczynie zaszkodzić, podmienił list na taki, w którym było napisane, że królowa powiła bękarta.
pl.wikipedia.org