babcia <род. ‑ci, мн. ‑ie, род. мн. babć> [baptɕa] СУЩ. ж.
1. babcia (matka ojca lub matki):
PONS OpenDictДобавить статью
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Примеры из словаря PONS (редакционная проверка)
Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)
Kiedy miała sześć lat, jej matka i babcia chciały, by ojciec podpisał w końcu dokumenty rozwodowe; kiedy matka zapukała do drzwi, ojciec zastrzelił ją, a następnie popełnił samobójstwo.
pl.wikipedia.org Po powtórnym ożenku ojca, jego opiekunką została babcia ze strony ojca, która była jego opiekunką i doradczynią.
pl.wikipedia.org Babcia lub babka klozetowa – potoczne określenie osoby, na ogół starszej kobiety, pracującej w ubikacji publicznej w charakterze kasjera, odpowiedzialnej też za zachowanie higieny.
pl.wikipedia.org W wieku sześciu lat wygrał konkurs w swoim rodzinnym mieście, gdzie jego babcia nazwała go młodą krwią za jego żywiołowość.
pl.wikipedia.org Robi tak ze względu na zapis w testamencie jego babci, która przyznała mu wysokie prywatne stypendium, wypłacane jednakże tylko do końca studiów.
pl.wikipedia.org