польско » немецкий

benedyktyn1 <род. ‑a, мн. ‑i> [benedɨktɨn] СУЩ. м. РЕЛИГ.

1. benedyktyn мн. (zakon):

benedyktyn

2. benedyktyn (zakonnik):

benedyktyn

benedyktyn2 <род. ‑a, мн. ‑y> [benedɨktɨn] СУЩ. м. ИСТ.

Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)

польский
Daniel to imię przybrane po wstąpieniu do zgromadzenia benedyktynów.
pl.wikipedia.org
Święty Stefan nadal wspominany jest w dzień śmierci (28 marca) przez katolików jak i w zakonach: trapistów, cystersów (uroczystość) oraz benedyktynów.
pl.wikipedia.org
W roku 1719 powrócił jednak i wstąpił do zakonu benedyktynów, a w roku 1726 przyjął święcenia kapłańskie.
pl.wikipedia.org
Przejęcie kościoła pozwala sądzić, iż benedyktyni uzyskali inny kościół.
pl.wikipedia.org

Хотели бы вы добавить слова, фразы или переводы?

Пришлите нам новую статью.

Интерфейс Deutsch | Български | English | Español | Français | Italiano | Polski | Русский | Slovenščina | Srpski