blok <род. ‑u, мн. ‑i> [blok] СУЩ. м.
2. blok (budynek):
- blok mieszkalny
- Wohnblock м.
3. blok (zeszyt):
4. blok ПОЛИТ., ТВ, РАДИО:
- blok programowy
-
5. blok ТЕХН.:
- blok
- Seilrolle ж.
- blok
- Seilscheibe ж.
6. blok СПОРТ (w siatkówce):
- blok
- Block м.
- blok startowy
- Startblock м.
7. blok ИНФОРМ.:
- blok
- Block м.
- blok klawiszy
- Tastenblock м.
- blok numeryczny
- Zahlenblock м.
- blok numeryczny
- Zehnerblock м.
- blok znaków
- Zeichenblock м.
blok СУЩ.
-
- Blockstunde ж.
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Примеры из словаря PONS (редакционная проверка)
Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)
Podczas swojego jedynego sezonu na uczelni notował średnio 7,2 punktu przy skuteczności 57,1%, a także 6,3 zbiórki i 2,0 bloku podczas 23,4 minuty gry.
pl.wikipedia.org Pierwszy blok mający 20 mieszkań został oddany do użytku pod koniec grudnia 1964.
pl.wikipedia.org Pamięć logiczna dzielona jest na bloki stałej długości zwane stronami.
pl.wikipedia.org Niektóre jednostki sudeckie obcięte uskokiem sudeckim brzeżnym przechodzą na obszar bloku przedsudeckiego.
pl.wikipedia.org Sumator ten zbudowany jest z bloków funkcjonalnych, które realizują funkcje s i {\displaystyle s_{i}} i c i.
pl.wikipedia.org