charakter <род. ‑u, мн. ‑y> [xarakter] СУЩ. м.
1. charakter (usposobienie):
- charakter
- Charakter м.
2. charakter (forma):
3. charakter (właściwość):
4. charakter:
- charakter ЛИТ., ТЕАТР.
- Charakter м.
PONS OpenDictДобавить статью
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Примеры из словаря PONS (редакционная проверка)
- charakter eposowy
- charakter czasownikowy
- verbaler Charakter м.
- charakter pisma
- epistolarny charakter
- epistolärar Charakter м.
Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)
Wiązanie pomiędzy siarką a tlenem ma jednak charakter pośredni pomiędzy wiązaniem koordynacyjnym a wiązaniem podwójnym spolaryzowanym<.
pl.wikipedia.org W okresie międzywojennym górski charakter wsi oraz przewaga górskich łąk wpłynęły znacznie na rozwój się hodowli bydła i owiec.
pl.wikipedia.org Pod koniec lat 40. przyjął doktrynę realizmu socjalistycznego wykonując portrety przywódców ruchu robotniczego oraz szereg prac o charakterze propagandowym.
pl.wikipedia.org Jest to niewielka dolinka o charakterze żlebu i jest całkowicie zalesiona.
pl.wikipedia.org Twierdzi, że artysta kształtowany jest przez otoczenie, istotny wpływ ma charakter epoki w jakiej tworzy.
pl.wikipedia.org