Переводы „dostojnik“ в словаре польско » немецкий

dostojnik <род. ‑a, мн. ‑icy> [dostojɲik] СУЩ. м.

dostojnik

Würdenträger(in) м. (ж.)

dostojnik państwowy

staatlicher Würdenträger

Примеры со словом dostojnik

dostojnik watykański

vatikanischer Würdenträger м.

dostojnik państwowy

staatlicher Würdenträger

Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)

польский

Członkami-protektorami byli królowie, także liczni dostojnicy świeccy i duchowni.

pl.wikipedia.org

Jego treść opierała się na praktycznej mądrości ludowej, której nadawcą był zwykle wysoki dostojnik.

pl.wikipedia.org

Dokonał zdecydowanych zmian, kładąc kres potędze lokalnych dostojników, którzy z biegiem czasu przekształcili się w lokalnych, dziedzicznych władców.

pl.wikipedia.org

Zawiera utwory pochwalne, adresowane do cara, członków jego rodziny oraz dostojników świeckich i kościelnych.

pl.wikipedia.org

W 1569 roku w wyniku unii lubelskiej do senatu weszli dostojnicy litewscy.

pl.wikipedia.org

Król uznał to za ingerencję w sprawy państwa i w 1547 wygnał dostojnika.

pl.wikipedia.org

Istotną rolę odgrywało też czternastu dostojników, noszących tytuł ach kat.

pl.wikipedia.org

Dawid pojawia się w źródłach jako wysoki dostojnik z tytułem patrycjusza.

pl.wikipedia.org

Dziedziczenie tronu jest stanowione przez radę miejscowych dostojników oraz innych członków rodziny królewskiej.

pl.wikipedia.org

Dekret został następnie przejrzany przez hiszpańskich zakonników i potajemnie dostarczony protestanckim elektorom i wysokim dostojnikom rzymskokatolickim.

pl.wikipedia.org