epoka <род. ‑ki, мн. ‑ki> [epoka] СУЩ. ж.
1. epoka (okres w dziejach):
2. epoka (punkt zwrotny):
- epoka
- Wendepunkt м.
4. epoka ASTRON:
- epoka
- Periode ж.
PONS OpenDictДобавить статью
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Примеры из словаря PONS (редакционная проверка)
Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)
Dwie redakcje "Żywotów" to dwie jakościowo różne całości należące do dwóch epok historycznych.
pl.wikipedia.org Język dzieł literackich powstałych w epoce klasycznej zyskał tak wielkie uznanie, że wszyscy późniejsi autorzy łacińscy próbowali go naśladować.
pl.wikipedia.org Jako zwierciadła interpretuje się już szlifowane kamienie pochodzące z epoki paleolitu.
pl.wikipedia.org Istniały tutaj również osady, jedna z nich odkryta przed wojną – kultury łużyckiej i niedawno odkryta osada kultury jastorfskiej z wczesnej epoki żelaza.
pl.wikipedia.org Te ostatnie najczęściej powstały na skutek uwięzienia w dawnych epokach geologicznych wód morskich.
pl.wikipedia.org