imperatywny [imperatɨvnɨ] ПРИЛ.
1. imperatywny высок.:
- imperatywny
- imperativ высок.
2. imperatywny ЛИНГВ.:
- imperatywny
-
PONS OpenDictДобавить статью
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
No example sentences available
Try a different entry
Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)
Wpływ na sytuację użytkownika ma ustalenie, czy art. 23 ustawy o prawie autorskim stanowi normę imperatywną, czy dyspozytywną.
pl.wikipedia.org Istnieje hipoteza upatrująca w omamach imperatywnych normy na pewnym etapie rozwoju języka.
pl.wikipedia.org Ze względu na swoją funkcyjną naturę kładzie nacisk na rekurencję oraz funkcje wyższego rzędu, zamiast konstrukcji znanych z paradygmatów imperatywnych, jak np. pętle.
pl.wikipedia.org Jednostka kieruje się własnymi życzeniami oraz potrzebami („ja imperatywne”).
pl.wikipedia.org Instrukcja – najmniejszy samodzielny element imperatywnego języka programowania.
pl.wikipedia.org