kapitulować <‑luje; св. s‑> [kapitulovatɕ] ГЛ. неперех.
1. kapitulować ВОЕН. (poddawać się):
- kapitulować
-
2. kapitulować перенос. (rezygnować):
- kapitulować
-
- kapitulować
-
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Примеры из словаря PONS (редакционная проверка)
Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)
Zamek i miasto kapitulują po kilku dniach (21 września).
pl.wikipedia.org Żołnierze jugosłowiańscy byli zatrzymywani już na przejściach granicznych, a wobec trudnego położenia, w którym się znaleźli, po prostu kapitulowali.
pl.wikipedia.org W wyniku trudności klimatycznych, a także zmuszony przez siły turecko-angielskie, kapitulował w 1801 r.
pl.wikipedia.org W tym samym czasie twierdze: kłodzka, nyska, głogowska, brzeska, wrocławska i świdnicka kapitulowały pod naporem wojsk napoleońskich.
pl.wikipedia.org Inspektor oddala od siebie odpowiedzialność za wyjaśnienie sprawy, kapitulując przed sytuacją, której nie może zmienić.
pl.wikipedia.org