Переводы „rozkojarzenie“ в словаре польско » немецкий

rozkojarzenie <род. ‑ia, мн. отсут. > [roskojaʒeɲe] СУЩ. ср.

rozkojarzenie МЕД., ПСИХОЛ.

Dissoziation ж.

stan rozkojarzenia

Zustand м. der Dissoziation

Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)

польский

U podłoża zaburzeń patofizjologicznych nagłej śmierci sercowej leżą: migotanie komór, częstoskurcz komorowy, asystolia i rozkojarzenie elektromechaniczne.

pl.wikipedia.org

Rozkojarzenie – zaburzenie funkcji myślenia charakterystyczne dla schizofrenii charakteryzujące się brakiem spójności w wypowiedziach chorego.

pl.wikipedia.org

Następnego dnia, z reguły po przyjęciu dawki wyższej niż około 450–500 mg, można odczuwać słabą stymulację, rozkojarzenie, uczucie nierealności oraz niekiedy wyjaskrawienie obrazu, ale także zaburzenia typu ogólnego.

pl.wikipedia.org