skończoność <род. ‑ści, мн. отсут. > [skoj̃tʃonoɕtɕ] СУЩ. ж. (świata)
- skończoność
- Endlichkeit ж.
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Примеры предложений недоступны
Попробуй ввести другую запись.
Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)
Jeżeli człowiek nie jest w stanie zaakceptować swego dotychczasowego życia, nie jest też zdolny pogodzić się z faktem skończoności swego istnienia.
pl.wikipedia.org Tylko ta myśl jest absolutną prawdą skończoności.
pl.wikipedia.org Jeśli skończoność zmiennej losowej τ {\displaystyle \tau } nie jest wymagana, to mówimy o markowskim momencie zatrzymania.
pl.wikipedia.org Dwoma pierwszymi własnościami są „skończoność” i „nieskończoność”, następnymi „przyczynowość” i „wytwarzalność”.
pl.wikipedia.org Empedokles jako pierwszy sformułował tezę o skończoności prędkości światła, uzasadniając ją rozumowaniem, iż skoro światło polega na ruchu, to do rozchodzenia się wymaga czasu.
pl.wikipedia.org