upośledzenie <род. ‑ia, мн. ‑ia> [upoɕledzeɲe] СУЩ. ср.
1. upośledzenie МЕД. (osłabienie):
2. upośledzenie МЕД. (ograniczenie):
- upośledzenie
- Behinderung ж.
- upośledzenie umysłowe
-
3. upośledzenie высок. обыч. lp (zacofanie):
- upośledzenie
-
- upośledzenie kraju pod względem gospodarczym
-
PONS OpenDictДобавить статью
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Примеры из словаря PONS (редакционная проверка)
- upośledzenie umysłowe
- upośledzenie umysłowe
- upośledzenie wzroku
- Sehstörung ж.
- upośledzenie słuchu
- upośledzenie kraju pod względem gospodarczym
Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)
Występuje u 4-15% chorych i często przebiega z achlorhydrią żołądka, co powoduje upośledzenie wchłaniania żelaza.
pl.wikipedia.org Schizofrenia wiąże się z upośledzeniem percepcji, myślenia i emocji oraz zaburzeń poznawczych.
pl.wikipedia.org Mózg traktowany jest przez niego jako kosztowne upośledzenie, a nie narząd wspomagający przetrwanie.
pl.wikipedia.org Choroba ta powoduje upośledzenie wzroku i może prowadzić do całkowitej utraty wzroku, zazwyczaj rozwija się przez parę lat.
pl.wikipedia.org Zdarza się, że hipoplazja nerwu wzrokowego może powodować jedynie delikatne upośledzenie widzenia, jednak w innych przypadkach jedno lub oba oczy mogą być całkowicie ślepe.
pl.wikipedia.org