upokorzyć [upokoʒɨtɕ]
upokorzyć св. od upokarzać
I. upokarzać <‑rza; св. upokorzyć> [upokaʒatɕ] ГЛ. перех.
II. upokarzać <‑rza; св. upokorzyć> [upokaʒatɕ] ГЛ. возвр. гл.
PONS OpenDictДобавить статью
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)
Pokonał on 70 innych królów i upokorzył ich odcinając im kciuki oraz duże palce u stóp.
pl.wikipedia.org Opuszczając kościół żali się, że nikt jej tak nie upokorzył.
pl.wikipedia.org Następnie miała zostać umieszczona w domu publicznym by ją upokorzyć; ta jednak wydłubała sobie oczy by się oszpecić.
pl.wikipedia.org Śmierć księcia Romana i rzeź jego wojska tak dalece przygnębiła i upokorzyła panów ruskich i naród, że nie mieli już więcej odwagi najeżdżać ziem polskich”.
pl.wikipedia.org Wiceminister upokorzył go, posadziwszy dyplomatę na niskim fotelu i nie podając mu ręki w obecności przedstawicieli mediów.
pl.wikipedia.org