usprawiedliwiony [uspravjedlivjonɨ] ПРИЛ.
- usprawiedliwiony żądanie, gniew
-
- usprawiedliwiony nieobecność
-
PONS OpenDictДобавить статью
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)
Miller został aresztowany za tę zbrodnię, jednak już po sześciu tygodniach był wolny – sąd uznał, że dowody są „niewystarczające” zaś atak był „usprawiedliwiony”.
pl.wikipedia.org Radykalni sunnici uznają szyitów za apostatów i niewiernych, traktując szyickich cywili jako usprawiedliwiony cel ataków terrorystycznych.
pl.wikipedia.org Hasło to mówi o tym, że człowiek zostaje usprawiedliwiony jedynie w wierze (sola fide).
pl.wikipedia.org Luterańska formuła sola fide mówiła, że człowiek może być usprawiedliwiony tylko w wierze.
pl.wikipedia.org Twierdził, że żaden odwet na rannych i niewinnych ludziach nie jest usprawiedliwiony, pisząc: „to nic innego jak apologia dla nieustannego i niekończącego się masowego mordu”.
pl.wikipedia.org Поиск в словаре
- usposabiać
- usposobić
- usposobienie
- usposobiony
- uspółdzielczać
- usprawiedliwiony
- usprawniać
- usprawnić
- usprawnienie
- usrać się
- usrany