wylegitymować [vɨlegitɨmovatɕ]
wylegitymować св. od legitymować
I. legitymować <‑muje; св. wy‑> [legitɨmovatɕ] ГЛ. перех.
1. legitymować (sprawdzać tożsamość):
2. legitymować только нсв. (uzasadniać):
II. legitymować <‑muje; св. wy‑> [legitɨmovatɕ] ГЛ. возвр. гл.
1. legitymować (udowadniać swoją tożsamość):
2. legitymować только нсв. (uzasadniać swoje prawa):
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)
Było to dla nich zupełne zaskoczenie, kiedy się wylegitymowałem i kiedy dowiedzieli się, kim jestem.
pl.wikipedia.org Jednak mimo tych dość łagodnych kryteriów, wiele szlachty, zwłaszcza zagrodowej nie było w stanie wylegitymować się ze szlachectwa, ulegając w ten sposób pauperyzacji.
pl.wikipedia.org Także w tym dniu napotkano pojedynczych szeregowych z różnych oddziałów, którzy nie mogli wylegitymować się rozkazem opuszczenia swych jednostek.
pl.wikipedia.org W 1836 r. wylegitymował się ze swojego szlachectwa.
pl.wikipedia.org Na miejscu nie okazał dokumentu tożsamości, po odwiezieniu do miejsca zamieszkania wylegitymował się paszportem dyplomatycznym.
pl.wikipedia.org