zryw <род. ‑u, мн. ‑y> [zrɨf] СУЩ. м. высок.
1. zryw (ruszenie z miejsca):
- zryw
- Start м.
2. zryw (opór, podjęcie działań):
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Примеры из словаря PONS (редакционная проверка)
Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)
Niemcy przeprowadzili śledztwo podczas którego wytypowali pięciu mężczyzn podejrzanych o przywództwo w niepodległościowym zrywie.
pl.wikipedia.org Przez etapy przeszły setki tysięcy uczestników polskich zrywów niepodległościowych lat 1792-1905, a także wielu obywateli innych narodowości siłą wcielonych do imperium.
pl.wikipedia.org Powstanie stowarzyszenia było wynikiem zrywu rodziców, którzy sprzeciwili się likwidacji szkoły 6-klasowej i przekształceniu jej w szkołę 3-letnią.
pl.wikipedia.org W 1863 wziął udział w kolejnym patriotycznym zrywie powstańczym.
pl.wikipedia.org W 1905 relegowano go z gimnazjum za udział w zrywie patriotycznym.
pl.wikipedia.org