con-vincō <vincere, vīcī, victum>
1.
2.
con-vīcium <ī> nt (aus convocium < con u. vox)
1.
3.
4.
5. Ov. meton.
convīctiō <ōnis> f (convivo)
| convincō |
|---|
| convincis |
| convincit |
| convincimus |
| convincitis |
| convincunt |
| convincam |
|---|
| convincās |
| convincat |
| convincāmus |
| convincātis |
| convincant |
| convincebam |
|---|
| convincebās |
| convincebat |
| convincebāmus |
| convincebātis |
| convincebant |
| convincerem |
|---|
| convincerēs |
| convinceret |
| convincerēmus |
| convincerētis |
| convincerent |
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Примеры предложений недоступны
Попробуй ввести другую запись.