ruhenlassen
ruhenlassen → ruhen
ruhen ГЛ. intr +haben
2. ruhen (nicht weitergehen):
4. ruhen:
- die Verantwortung ruht auf jemandem fig
-
| ich | lasse | ruhen |
|---|---|---|
| du | lässt | ruhen |
| er/sie/es | lässt | ruhen |
| wir | lassen | ruhen |
| ihr | lasst | ruhen |
| sie | lassen | ruhen |
| ich | ließ | ruhen |
|---|---|---|
| du | ließt / высок. ließest | ruhen |
| er/sie/es | ließ | ruhen |
| wir | ließen | ruhen |
| ihr | ließt | ruhen |
| sie | ließen | ruhen |
| ich | habe | ruhengelassen |
|---|---|---|
| du | hast | ruhengelassen |
| er/sie/es | hat | ruhengelassen |
| wir | haben | ruhengelassen |
| ihr | habt | ruhengelassen |
| sie | haben | ruhengelassen |
| ich | hatte | ruhengelassen |
|---|---|---|
| du | hattest | ruhengelassen |
| er/sie/es | hatte | ruhengelassen |
| wir | hatten | ruhengelassen |
| ihr | hattet | ruhengelassen |
| sie | hatten | ruhengelassen |
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.