odpis <род. ‑u, мн. ‑y> [otpis] СУЩ. м.
1. odpis (kopia):
- odpis t. ЮРИД., АДМИН.
- Abschrift ж.
- odpis t. ЮРИД., АДМИН.
- Kopie ж.
- odpis z księgi wieczystej
-
- wydać uwierzytelniony odpis
-
2. odpis ФИНАНС.:
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Примеры из словаря PONS (редакционная проверка)
Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)
Oznacza to, że po odpisy akt dotyczących zdarzeń prawnych sprzed ponad 100 lat należy zwracać się do archiwów państwowych.
pl.wikipedia.org Najstarsze zachowane fragmenty pochodzą z odpisu na papirusie, datowanego na 80-280 lat po śmierci autora.
pl.wikipedia.org Jego świadectwo maturalne znane jest tylko z odpisu w języku francuskim potwierdzonego przez konsulat belgijski w Łodzi.
pl.wikipedia.org Do skargi należy dołączyć odpowiednią liczbę odpisów dla pozostałych stron, jednakże brak wniesienia odpisów nie powoduje jej bezskuteczności, lecz skutkuje wezwaniem do uzupełnienia braków formalnych.
pl.wikipedia.org Stany śląskie przystąpiły do rekonstrukcji poprzez zbieranie odpisów przywilejów z kancelarii czeskiej.
pl.wikipedia.org