pocisk <род. ‑u, мн. ‑i> [potɕisk] СУЩ. м.
- pocisk (karabinowy)
- Projektil ср.
- pocisk (artyleryjski)
- Geschoss ср.
- pocisk (artyleryjski)
- Granate ж.
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Примеры из словаря PONS (редакционная проверка)
- pocisk przeciwczołgowy
- pocisk rakietowy
- Raketengeschoss ср.
- pocisk antyrakietowy
- Antirakete ж.
- pocisk armatni
- pocisk karabinowy
Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)
Armata – działo o bliskim płaskiemu torze lotu pocisku, służące do ostrzeliwania celów będących na linii pola widzenia.
pl.wikipedia.org Nazwa wzięła się od symbolu żółtego krzyża malowanego na pociskach chemicznych wypełnionych środkami działającymi parząco na wszystkie narażone części ciała.
pl.wikipedia.org Żołnierz poruszający ruchomym celem w trakcie strzelań na 100 m zginął od pocisku, d-ca strażnicy został przeniesiony do rezerwy.
pl.wikipedia.org Strzał – wyrzucenie pocisku z przewodu lufy spowodowane ciśnieniem gazów podczas spalania się ładunku prochowego.
pl.wikipedia.org Na końcach skrzydeł znajdują się stałe wyrzutnie pocisków rakietowych, będące jednocześnie wysięgnikami wyważającymi.
pl.wikipedia.org