podmiot <род. ‑u, мн. ‑y> [podmjot] СУЩ. м.
1. podmiot:
- podmiot ЛИНГВ., ФИЛОС.
- Subjekt ср.
3. podmiot ЮРИД.:
- podmiot
- Rechtssubjekt ср.
- podmiot
- Rechtsperson ж.
- podmiot
- Träger м.
- podmiot prawa
- Rechtsperson ж.
- podmiot prawa
- Rechtsträger м.
- podmiot zobowiązany przez podstawowe prawo obywatelskie
-
- podmiot gospodarczy EKON
-
PONS OpenDictДобавить статью
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Примеры из словаря PONS (редакционная проверка)
Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)
Typowe czasowniki nieprzechodnie mają jeden argument, określany terminem doznający (ang. experiencer); w języku polskim stosuje się tu powszechnie nazwę „podmiot zdania nieprzechodniego”.
pl.wikipedia.org Podmioty, które wniosły do niego najwięcej, traktowane są jako sprawujące realną władzę.
pl.wikipedia.org Wiersz kończy się lamentacją, w której jest mowa o opłakiwaniu rycerza przez całą ojczyznę, ale w pierwszej osobie wypowiada się też podmiot liryczny.
pl.wikipedia.org Wykonywanie decyzji uprawnionych organów lub podmiotów dotyczących zakupu, magazynowania i wydawania określonych asortymentów towarów.
pl.wikipedia.org Strona bierna występuje w zdaniu, w którym podmiot nie wykonuje operacji, a dana operacja jest wykonywana na podmiocie.
pl.wikipedia.org