I. prowadzący [provadzontsɨ] ПРИЛ. МУЗ.
II. prowadzący <род. ‑cego, мн. ‑cy> [provadzontsɨ] СУЩ. м. субстант. прилаг.
prowadzenie <род. ‑ia, мн. отсут. > [provadzeɲe] СУЩ. ср.
1. prowadzenie (wspólne pójście: dziecka):
-
- Bringen ср.
3. prowadzenie (nadzorowanie: śledztwa):
4. prowadzenie (zarządzanie: domu, sklepu):
-
- Betreiben ср.
5. prowadzenie:
6. prowadzenie (zachowanie się):
7. prowadzenie СПОРТ:
II. prowadzać <‑dza; прош. вр. ‑aj> [provadzatɕ] ГЛ. возвр. гл. разг. (chodzić ze sobą)
I. prowadzić <‑dzi> [provadʑitɕ] ГЛ. перех.
1. prowadzić < св. za‑> (iść razem):
2. prowadzić (kierować pojazdem):
3. prowadzić (nadzorować przebieg):
- prowadzić badania, spotkanie
-
5. prowadzić (realizować):
6. prowadzić (wieść):
II. prowadzić <‑dzi> [provadʑitɕ] ГЛ. неперех.
prowadnik <род. ‑a, мн. ‑i> [provadɲik] СУЩ. м. ТЕХН.
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.