brillant [bʀijɑ͂] СУЩ. м.
II. brillant [bʀijɑ͂]
brillant(e) [bʀijɑ͂, jɑ͂t] ПРИЛ.
1. brillant:
2. brillant (qui a de l'allure):
briller [bʀije] ГЛ. неперех.
1. briller:
| je | brille |
|---|---|
| tu | brilles |
| il/elle/on | brille |
| nous | brillons |
| vous | brillez |
| ils/elles | brillent |
| je | brillais |
|---|---|
| tu | brillais |
| il/elle/on | brillait |
| nous | brillions |
| vous | brilliez |
| ils/elles | brillaient |
| je | brillai |
|---|---|
| tu | brillas |
| il/elle/on | brilla |
| nous | brillâmes |
| vous | brillâtes |
| ils/elles | brillèrent |
| je | brillerai |
|---|---|
| tu | brilleras |
| il/elle/on | brillera |
| nous | brillerons |
| vous | brillerez |
| ils/elles | brilleront |
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.