Переводы „mianownik“ в словаре польско » испанский

mianownik СУЩ. м.

1. mianownik ЛИНГВ.:

mianownik

nominativo м.

2. mianownik МАТЕМ.:

mianownik

denominador м.

Примеры со словом mianownik

wspólny mianownik МАТЕМ.

común denominador м.

Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)

польский

Istnieją dwa rodzaje: męski i żeński i dwa przypadki: mianownik i obiektyw, spełniający funkcję dopełniacza i biernika.

pl.wikipedia.org

W populacji dynamicznej mianownik określa przeciętną wielkość populacji, często ocenianą pośrodku okresu obserwacji.

pl.wikipedia.org

Miał siedem przypadków: mianownik, dopełniacz, celownik, biernik, narzędnik, miejscownik oraz wołacz.

pl.wikipedia.org

Posiada siedem przypadków: mianownik, ergatyw, adwerbial (essivus), celownik, dopełniacz, narzędnik, oraz wołacz.

pl.wikipedia.org

Sarmatyzm już w samym założeniu zawierał tendencje separatystyczne, odśrodkowe w stosunku do kultury ogólnoeuropejskiej, której wspólnym mianownikiem był humanizm.

pl.wikipedia.org

Biernik tworzy się przez dodanie do mianownika końcówki -a.

pl.wikipedia.org

Dopełniacz jest przypadkiem najczęściej używanym po mianowniku i rzadko jest mu równy formalnie (wyjątki to np. pani, dzieci).

pl.wikipedia.org

Podmiot wyrażany jest przez rzeczownik w dopełniaczu, a dopełnienie – przez rzeczownik w mianowniku.

pl.wikipedia.org

Przypuszcza się, że takim wyrazem mógł być np. *meǵh₂ („bardzo”), będący formą mianownika/biernika liczby pojedynczej przymiotnika rodzaju nijakiego.

pl.wikipedia.org

Odmienia się przez przypadki (mianownik i biernik) i liczby (pojedyncza zakończona -o i mnoga na -oj).

pl.wikipedia.org