Переводы „mianownik“ в словаре польско » немецкий

mianownik <род. ‑a, мн. ‑i> [mjanovɲik] СУЩ. м.

1. mianownik ЛИНГВ.:

mianownik

Nominativ м.

2. mianownik МАТЕМ.:

mianownik

Nenner м.

wspólny mianownik

gemeinsamer Nenner

sprowadzać coś do wspólnego mianownika

etw auf einen Nenner bringen

Примеры со словом mianownik

wspólny mianownik

gemeinsamer Nenner

wspólny mianownik МАТЕМ.

gemeinsamer Nenner м.

Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)

польский

Rzeczowniki miały cztery przypadki (mianownik, dopełniacz, celownik oraz biernik).

pl.wikipedia.org

Odmienia się przez przypadki (mianownik i biernik) i liczby (pojedyncza zakończona -o i mnoga na -oj).

pl.wikipedia.org

Od odmiany rodzajnika nieokreślonego ein różni się formą mianownika rodzaju męskiego liczby pojedynczej (einer) oraz postacią mianownika i biernika rodzaju nijakiego w liczbie pojedynczej (eines).

pl.wikipedia.org

Bardzo często jest równy dopełniaczowi lub mianownikowi, ale niewiele jest wypadków, w których można zastąpić biernik jednym z tych dwóch przypadków zmieniając znaczenie.

pl.wikipedia.org

W polskim w obu zdaniach podmiot jest wyrażony w mianowniku.

pl.wikipedia.org

Posiada siedem przypadków: mianownik, ergatyw, adwerbial (essivus), celownik, dopełniacz, narzędnik, oraz wołacz.

pl.wikipedia.org

Końcówki rzeczowników rodzaju męskiego w mianowniku i bierniku liczby podwójnej różnią się od końcówek rzeczowników rodzaju żeńskiego i nijakiego.

pl.wikipedia.org

Zgrubnym miernikiem dokładności przybliżenia jest wartość bezwzględna różnicy między daną liczbą rzeczywistą a jej przybliżeniem, subtelniejsze rozważania uwzględniają również wielkość mianownika odpowiedniego ułamka.

pl.wikipedia.org

Wyrażenie w mianowniku reprezentuje maksymalne dopuszczalne naprężenie dla danego materiału.

pl.wikipedia.org

Istnieją dwa przypadki określane jako mianownik i biernik.

pl.wikipedia.org