Переводы „ropocząć“ в словаре польско » немецкий

rozpocząć [rospotʃoɲtɕ]

rozpocząć св. od rozpoczynać

Смотри также rozpoczynać

rozpoczynać <‑na; св. rozpocząć> [rospotʃɨnatɕ] ГЛ. перех., возвр. гл.

rozpoczynać

beginnen

rozpoczynać ИНФОРМ.

starten

rozpoczynać działalność

eröffnen

rozpoczynać coś

etw [o. mit etw] beginnen

rozpoczynać coś

etw anfangen

rozpoczynać operację ИНФОРМ.

eine Operation starten

rozpocząć wszystko od nowa

alles von Neuem beginnen

ropociąg <род. ‑u, мн. ‑i> [ropotɕoŋk] СУЩ. м. ТЕХН.

ropociąg

Erdölleitung ж.

ropociąg

Pipeline ж.

dopożyczać <‑cza; прош. вр. ‑ycz> [dopoʒɨtʃatɕ], dopożyczyć [dopoʒɨtʃɨtɕ] ГЛ. перех. св. разг.

dopożyczać

hinzuleihen

dopożyczać parę złotych

einige Zloty hinzuleihen

popożyczać [popoʒɨtʃatɕ]

popożyczać св. od pożyczać

Смотри также pożyczać

pożyczać <‑cza; св. pożyczyć [lub po‑]> [poʒɨtʃatɕ] ГЛ. перех.

pożyczać coś [lub czegoś] komuś

jdm etw leihen [o. borgen]

pożyczać coś [lub czegoś] od kogoś

von jdm etw leihen [o. borgen]

ropowiczy [ropovitʃɨ] ПРИЛ. МЕД.

ropowiczy

phlegmonös

przeoczać <‑cza; св. przeoczyć> [pʃeotʃatɕ] ГЛ. перех. высок.

przeoczać

übersehen

przeoczyć błąd

einen Fehler übersehen

trzepoczący [tʃepotʃontsɨ] ПРИЛ.

lot trzepoczący ЗООЛ.

Rüttelflug м.

ropomocz <род. ‑u, мн. отсут. > [ropomotʃ] СУЩ. м. МЕД.

ropomocz

eitriger Urin м.

ropowica <род. ‑cy, мн. отсут. > [ropovitsa] СУЩ. ж. МЕД.

ropowica

Phlegmone ж.

napocząć [napotʃoɲtɕ] св., napoczynać [napotʃɨnatɕ] <‑na; прош. вр. ‑aj> ГЛ. перех.

napocząć

anbrechen

napocząć bochenek chleba

einen Laib Brot anschneiden

odpocząć [otpotʃoɲtɕ]

odpocząć св. od odpoczywać

Смотри также odpoczywać

odpoczywać <‑wa; св. odpocząć> [otpotʃɨvatɕ] ГЛ. неперех.

odpoczywać od kogoś/czegoś

sich вин. von jdm/etw erholen [o. ausruhen]

Выражения:

niech odpoczywa w pokoju

möge er/sie in Frieden ruhen

wypocząć [vɨpotʃoɲtɕ]

wypocząć св. od wypoczywać

Смотри также wypoczywać

wypoczywać <‑wa; св. wypocząć> [vɨpotʃɨvatɕ] ГЛ. неперех.

wypoczywać

sich вин. erholen [o. ausruhen]

I . dołączać <‑cza> [dowontʃatɕ], dołączyć [dowontʃɨtɕ] св. ГЛ. перех. (dodać)

dołączać pismo, zaświadczenie

beilegen

dołączać pismo, zaświadczenie

anfügen

II . dołączać <‑cza> [dowontʃatɕ], dołączyć [dowontʃɨtɕ] св. ГЛ. неперех. (dojść)

dołączać do czegoś

zu etw dazustoßen

dołączyć do grupy zwiedzających

zur Besuchergruppe dazustoßen

III . dołączać <‑cza> [dowontʃatɕ], dołączyć [dowontʃɨtɕ] св. ГЛ. возвр. гл. разг. (włączyć się)

dołączyć się [do grupy]

sich вин. [einer Gruppe] anschließen

doręczać <‑cza; св. doręczyć> [dorentʃatɕ] ГЛ. перех.

doręczać list:

doręczać

zustellen

doręczyć komuś wezwanie na przesłuchanie

jdm die Vorladung für ein Verhör zustellen

I . poduczać <‑cza> [podutʃatɕ], poduczyć [podutʃɨtɕ] ГЛ. перех. св. ГЛ. перех.

poduczać kogoś czegoś

jdm etw beibringen

II . poduczać <‑cza> [podutʃatɕ], poduczyć [podutʃɨtɕ] ГЛ. перех. св. ГЛ. возвр. гл.

poduczać się czegoś

sich дат. etw beibringen

poduczać się czegoś

etw lernen

I . wypaczać <‑cza> [vɨpatʃatɕ], wypaczyć [vɨpatʃɨtɕ] св. ГЛ. перех.

1. wypaczać (zniekształcić):

wypaczać drzwi

verziehen

2. wypaczać перенос. (przedstawiać w fałszywym świetle):

wypaczać intencje, obraz

verzerren

wypaczać intencje, obraz

entstellen

3. wypaczać перенос. (demoralizować):

wypaczać charakter

verderben

II . wypaczać <‑cza> [vɨpatʃatɕ], wypaczyć [vɨpatʃɨtɕ] св. ГЛ. возвр. гл.

1. wypaczać:

wypaczać (ulec zniekształceniu) (drzwi, okna)

sich вин. verziehen

2. wypaczać перенос.:

wypaczać (ulec deprawacji) (charakter)

verderben

wypaczać (ulec deprawacji) (charakter)

verdorben werden

dokuczać <‑cza; прош. вр. ‑aj; св. dokuczyć> [dokutʃatɕ] ГЛ. неперех.

1. dokuczać < св. po‑>:

dokuczać (celowo kogoś drażnić) (osoba)

ärgern

dokuczać (celowo kogoś drażnić) (osoba)

sticheln

dokuczać (celowo kogoś drażnić) (osoba)

[jdm] zusetzen

dokuczać (muchy, komary)

ärgern

dokuczać (muchy, komary)

belästigen

dokuczać (muchy, komary)

[jdm] zusetzen

dokuczać komuś przez cały rok szkolny

jdn während des gesamten Schuljahrs ärgern

2. dokuczać:

dokuczać (dolegać) (ból, głód, zimno)

quälen

dokuczać (dolegać) (ból, głód, zimno)

plagen

I . doliczać <‑cza> [dolitʃatɕ], doliczyć [dolitʃɨtɕ] св. ГЛ. перех.

1. doliczać (dodać do rachunku):

doliczać coś do czegoś

etw zu etw hinzurechnen

doliczać coś do czegoś

etw auf etw вин. draufschlagen разг.

2. doliczać (skończyć liczenie):

doliczyć do stu

bis hundert zählen

II . doliczać <‑cza> [dolitʃatɕ], doliczyć [dolitʃɨtɕ] св. ГЛ. возвр. гл. св.

1. doliczać (ustalić liczbę):

doliczać

eine Zahl feststellen

nie móc się doliczyć

das richtige Ergebnis nicht finden können

nie doliczył się kilku sztuk

es fehlten ihm bei der Berechnung ein paar Stücke ntpl

2. doliczać (osiągnąć):

doliczył się dziewięćdziesięciu lat

er hat das neunzigste Lebensjahr vollendet [o. erreicht]