Blech <-[e]s, -e> [blɛç] СУЩ. ср.
4. Blech мн. отсут. разг. (Unsinn):
| ich | bleche | 
|---|---|
| du | blechst | 
| er/sie/es | blecht | 
| wir | blechen | 
| ihr | blecht | 
| sie | blechen | 
| ich | blechte | 
|---|---|
| du | blechtest | 
| er/sie/es | blechte | 
| wir | blechten | 
| ihr | blechtet | 
| sie | blechten | 
| ich | habe | geblecht | 
|---|---|---|
| du | hast | geblecht | 
| er/sie/es | hat | geblecht | 
| wir | haben | geblecht | 
| ihr | habt | geblecht | 
| sie | haben | geblecht | 
| ich | hatte | geblecht | 
|---|---|---|
| du | hattest | geblecht | 
| er/sie/es | hatte | geblecht | 
| wir | hatten | geblecht | 
| ihr | hattet | geblecht | 
| sie | hatten | geblecht | 
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.