Переводы „επικρίτρια“ в словаре греко » немецкий

(Перейти к немецко » греческий)

επικράτεια [ɛpiˈkratia] SUBST ж.

1. επικράτεια (κράτος):

επικράτεια

Staat м.

2. επικράτεια (έδαφος):

επικράτεια

Hoheitsgebiet ср.

επικριτής (επικρίτρια) [ɛpikriˈtis, ɛpiˈkritria] SUBST м./ж. (ж.)

1. επικριτής (αυτός που κάνει κριτική):

επικριτής (επικρίτρια)

Kritiker(in) м. (ж.)

2. επικριτής (αυτός που κατηγορεί, που μέμφεται):

επικριτής (επικρίτρια)

Bemängeler(in) м. (ж.)

επικυριαρχία [ɛpiciriarˈçia] SUBST ж.

επικυριαρχία

Oberhoheit ж.

επικυριαρχία

Oberherrschaft ж.

επικριτικ|ός <-ή, -ό> [ɛpikritiˈkɔs] ПРИЛ.

επικριτικός

kritisch

επικρατ|ώ <-είς, -ησα> [ɛpikraˈtɔ] VERB неперех.

1. επικρατώ (είμαι επικρατέστερος):

επικρατώ

vorherrschen

η γνώμη που επικρατεί

die vorherrschende Meinung

η εντύπωση που επικρατεί

der vorherrschende Eindruck

2. επικρατώ (υπάρχω):

επικρατώ

herrschen

επικρατούσε νεκρική σιγή

es herrschte tödliches Schweigen

3. επικρατώ (επιβάλλομαι):

επικρατώ

sich durchsetzen

επικροτ|ώ <-είς, -ησα, -ήθηκα, -ημένος> [ɛpikrɔˈtɔ] VERB перех.

επικροτώ

begrüßen

επικουρία [ɛpikuˈria] SUBST ж. (ενίσχυση)

επικουρία

Verstärkung ж.

προς επικουρία

zur Verstärkung

επικρατ|ών <-ούσα, -ούν> [ɛpikraˈtɔn] ПРИЛ.

επικρατών

vorherrschend

επικράτησ|η <-εις> [ɛpiˈkratisi] SUBST ж.

1. επικράτηση (το να επικρατεί κάτι):

επικράτηση

Vorherrschaft ж.

2. επικράτηση (επιβολή):

επικράτηση

Durchsetzung ж.

επικρότησ|η <-εις> [ɛpiˈkrɔtisi] SUBST ж.

επικρότηση

Begrüßung ж.

επίκρισ|η <-εις> [ɛˈpikrisi] SUBST ж.

1. επίκριση (κριτική):

επίκριση

Kritik ж.

2. επίκριση (ψόγος, μομφή):

επίκριση

Tadel м.

όλο επικρίσεις είναι μαζί της

er hat an ihr ständig etwas auszusetzen/zu bemängeln

επ|ικρίνω <-έκρινα, -ικρήθηκα, -ικριμένος> [ɛpiˈkrinɔ] VERB перех.

επικρίνω

kritisieren

επικρίνει τα πάντα

er hat an allem etwas auszusetzen

επ|ικρούω <-έκρουσα> [ɛpiˈkruɔ] VERB перех. МЕД.

επικρούω

abklopfen, perkutieren

επικρατέστερ|ος <-η, -ο> [ɛpikraˈtɛstɛrɔs] ПРИЛ.

επικρατέστερος

vorherrschend

I . επικυρίαρχ|ος <-η, -ο> [ɛpiciˈriarxɔs] ПРИЛ.

επικυρίαρχος

oberhoheitlich

II . επικυρίαρχ|ος [ɛpiciˈriarxɔs] SUBST м.

επικυρίαρχος

Oberherr м.

επικάλιο [ɛpiˈkaliɔ] SUBST ср.

επικάλιο

Hühneraugenpflaster ср.