Ehre <-, -n> [ˈeːrə] SUBST ж.
2. Ehre (Ruf, Ehrgefühl):
| ich | ehre |
|---|---|
| du | ehrst |
| er/sie/es | ehrt |
| wir | ehren |
| ihr | ehrt |
| sie | ehren |
| ich | ehrte |
|---|---|
| du | ehrtest |
| er/sie/es | ehrte |
| wir | ehrten |
| ihr | ehrtet |
| sie | ehrten |
| ich | habe | geehrt |
|---|---|---|
| du | hast | geehrt |
| er/sie/es | hat | geehrt |
| wir | haben | geehrt |
| ihr | habt | geehrt |
| sie | haben | geehrt |
| ich | hatte | geehrt |
|---|---|---|
| du | hattest | geehrt |
| er/sie/es | hatte | geehrt |
| wir | hatten | geehrt |
| ihr | hattet | geehrt |
| sie | hatten | geehrt |
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.