Blech <-[e]s, -e> [blɛç] СУЩ. ср.
4. Blech мн. отсут. разг. (Unsinn):
| ich | bleche |
|---|---|
| du | blechst |
| er/sie/es | blecht |
| wir | blechen |
| ihr | blecht |
| sie | blechen |
| ich | blechte |
|---|---|
| du | blechtest |
| er/sie/es | blechte |
| wir | blechten |
| ihr | blechtet |
| sie | blechten |
| ich | habe | geblecht |
|---|---|---|
| du | hast | geblecht |
| er/sie/es | hat | geblecht |
| wir | haben | geblecht |
| ihr | habt | geblecht |
| sie | haben | geblecht |
| ich | hatte | geblecht |
|---|---|---|
| du | hattest | geblecht |
| er/sie/es | hatte | geblecht |
| wir | hatten | geblecht |
| ihr | hattet | geblecht |
| sie | hatten | geblecht |
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.