I. rzucać, rzucić св. ГЛ. перех.
1. rzucać (przedmiot):
2. rzucać (kierować):
3. rzucać (porzucać):
II. rzucać, rzucić св. ГЛ. возвр. гл. rzucać się
3. rzucać разг. (oburzać się):
4. rzucać (gwałtownie się poruszyć):
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Примеры из словаря PONS (редакционная проверка)
Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)
Jest w stanie rzucać zaklęcia wykorzystując przy tym obosieczny miecz, który na co dzień chowa w swym ciele.
pl.wikipedia.org Może nią rzucać w przeciwników, lub na niej się przemieszczać, by dotrzeć do miejsc, do których normalnie nie może się dostać.
pl.wikipedia.org Balista (od gr. βαλλειν – „rzucać”) – starożytna neurobalistyczna machina miotająca, najczęściej używana przy oblężeniu miast i umocnień, wystrzeliwująca pociski po torze płaskim.
pl.wikipedia.org W przypadku słowotwórstwa zasada ta jest zachowana zazwyczaj, ale nie zawsze, por. np. heittää (rzucać), ale heito (rzut).
pl.wikipedia.org Zwierzęta te mogły czaić się oraz silnie i szybko rzucać na zdobycz.
pl.wikipedia.org