Переводы „Pluralis“ в словаре польско » немецкий

pluralista <род. ‑ty, мн. ‑iści> [pluralista] СУЩ. м. склон. jak f w lp

pluralista ФИЛОС., ПОЛИТ.

Pluralist(in) м. (ж.)

pluralizm <род. ‑u, мн. отсут. > [pluralism] СУЩ. м.

1. pluralizm высок. (różnorodność):

pluralizm

Pluralismus м.

2. pluralizm ПОЛИТ.:

pluralizm

Pluralismus м.

3. pluralizm ФИЛОС.:

pluralizm

Pluralismus м.

dualis <род. ‑u, мн. отсут. > [dualis] СУЩ. ср. ЛИНГВ.

dualis (liczba podwójna)

Dual м.

pluralistyczny [pluralistɨtʃnɨ] ПРИЛ.

1. pluralistyczny высок. (różnorodny):

pluralistyczny

pluralistisch

2. pluralistyczny ПОЛИТ.:

pluralistyczny

pluralistisch

3. pluralistyczny ФИЛОС.:

pluralistyczny

pluralistisch

Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)

польский

Między cechą -b a końcówkami rozpoczynającymi się na spółgłoskę występuje spójka -i (w trzeciej osobie pluralis -u), np. laudabo, laudabis, laudabit, laudabimus, laudabitis, laudabunt.

pl.wikipedia.org

Dativus i ablativus pluralis mają końcówkę -bus (tematy na -a i -o także oboczną końcówkę -is), w tematach spółgłoskowych rozszerzoną o -i-.

pl.wikipedia.org

Istniało 7 przypadków gramatycznych, trzy rodzaje gramatyczne (jak w polskim) oraz trzy liczby – pojedyncza (singularis), mnoga (pluralis) oraz podwójna (dualis, dziś zachowana jedynie w słoweńskim i obu językach łużyckich).

pl.wikipedia.org

Nominativus i vocativus pluralis: neutra wszystkich deklinacji mają końcówkę -a.

pl.wikipedia.org

Należy zwrócić uwagę, że w drugiej osobie singularis spójka -i przechodzi w -e, a w trzeciej osobie pluralis w -u.

pl.wikipedia.org

Słowo pochodzi od łacińskiego słowa omnibus „dla wszystkich”, gdzie -bus jest końcówką dativu pluralis (odpowiednika polskiego celownika).

pl.wikipedia.org

Bywa także odwrotnie (pluralis modestiae), gdy piszący dąży do pomniejszenia znaczenia własnej osoby, własnych zasług w opisywanych wydarzeniach, wyprowadzanych wnioskach itp.

pl.wikipedia.org

Wyraz deus oprócz nieregularnego wołacza l. poj. i dopełniacza l. mn. w mianowniku liczby mnogiej może przyjmować formy dei, dii, di, a w ablativus pluralis formy deis, diis, dis.

pl.wikipedia.org

Wielosylabowe rzeczowniki rodzaju męskiego w genetivus pluralis mają dwa zakończenia: -ārum i -um, np. agricolārum i agricolum; forma ta powstała przez analogię do innych deklinacji.

pl.wikipedia.org

Kodeks stosuje formy gramatyczne właściwe dla greki koine, pomimo iż reprezentuje tekst bizantyjski (ειπαν dla 3 osoby pluralis w aoristus, a nie ειπον).

pl.wikipedia.org