klucz <род. ‑a, мн. ‑e> [klutʃ] СУЩ. м.
1. klucz
t. ТЕХН.:
- klucz
- Schlüssel м.
-
- Türschlüssel м.
-
- etw abschließen
-
- etw verschließen
- klucz wiertniczy
-
- klucz francuski
-
3. klucz:
4. klucz МУЗ.:
- klucz
-
6. klucz АРХИТ.:
- klucz
- Schlussstein м.
- klucz
- Bogenschluss м.
klucz СУЩ.
PONS OpenDictДобавить статью
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)
Klucz publiczny (jawny) wykorzystywany jest przy osadzaniu wiadomości w nośnej, natomiast klucz prywatny przy jej wyodrębnianiu.
pl.wikipedia.org Od stycznia 1934 roku jest dowódcą klucza w 119 eskadrze myśliwskiej, dowódcą oddziału lotniczego, p.o. dowódcą tej eskadry.
pl.wikipedia.org Zaczyna szukać właściciela tajemniczego klucza, znalezionego w domu.
pl.wikipedia.org W jednostce tej był kolejno starszym pilotem (1951–1952), dowódcą klucza lotniczego (1952–1953), dowódcą eskadry (luty–październik 1953).
pl.wikipedia.org Przyjmuje się, że nie zawierają one istotnej informacji z dziedziny nauk przyrodniczych, lecz są opowiadaniami symbolicznymi, których zasadniczym kluczem interpretacyjnym jest pojęcie stworzenia z niczego.
pl.wikipedia.org